Opis:
Cyklometr wynalazł polski matematyk i kryptolog Marian Rajewski.
Służył on do wyliczania cyklicznych permutacji szyfrogramów
niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.
Cyklometr składał się z dwóch zestawów wirników Enigmy i był wykorzystywany do
ustalenia długości i liczby cykli permutacji generowanych przez Enigmę.
Jednak nawet przy pomocy tego urządzenia stworzenie pełnego katalogu charakterystyk
było zadaniem trudnym i czasochłonnym.
W styczniu 1938 referat BS4 Biura Szyfrów odpowiedzialny za dekryptaż szyfrów
niemieckich był w stanie odczytać około 75% przechwyconych meldunków
zaszyfrowanych Enigmą, a zdaniem Rejewskiego przy nieznacznym zwiększeniu
liczby personelu możliwe było odczytanie nawet 90% przekazów.
Polacy czytali zaszyfrowane informacje Enigmy od 1932 roku, kiedy to Rejewski odczytał pierwszą depeszę Enigmy. Początkowo szyfry Enigmy były łamane poprzez „ręczne” wyliczenia polskich matematyków, określane mianem metody „rusztu”, która bazowała na założeniu, że na łącznicy kablowej zamienionych jest tylko sześć par liter, a pozostałe czternaście liter pozostaje niezmienione. Kolejną była metoda zegarowa Różyckiego, pozwalająca na ustalenie z dużym prawdopodobieństwem, który wirnik znajduje się danego dnia na prawej skrajnej pozycji maszyny. Niemcy jednak doskonalili techniki szyfrowania i praca klasycznymi metodami stała się do tego stopnia pracochłonna, że polscy kryptolodzy postanowili usprawnić techniki deszyfracji poprzez automatyzację wyliczeń. Cyklometr został skonstruowany w odpowiedzi na nieustanne udoskonalanie procedur szyfrowania niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma.
Opis:
Wynalezienie wycieraczki samochodowej przypisuje się polakowi Józefowi Hoffmanowi.
Jego pomysł trafił do fabryki Forda gdzie wycieraczki zaczęły być produkowane.
Najczęściej stosowana konstrukcja to długi cienki pasek gumy, zwany piórem,
rozciągnięty na metalowym lub plastikowym uchwycie, który przesuwany jest
mechanicznie po zewnętrznej powierzchni szyby okna pojazdu.
Ruch wycieraczki po szybie może być wywoływany bądź to przy pomocy ręcznej
dźwigni uruchamianej z wnętrza kabiny kierowcy pojazdu, bądź (obecnie najczęściej)
przy pomocy niewielkiego elektrycznego silnika z odpowiednią przekładnią,
włączanego w razie potrzeby przez kierowcę lub przez czujnik wykrywający deszcz.
Dawniej stosowano też podciśnieniowe pneumatyczne systemy poruszania wycieraczkami.
Opis:
Wykrywacz min – ręczny detektor elektromagnetyczny używany przez saperów do
wykrywania min lądowych.
Pierwszy wykrywacz min został opracowany podczas II wojny światowej, zimą
1941/1942 przez dwóch poruczników Józefa Kosackiego oraz Andrzeja Garbosia,
służących w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie z Centrum Wyszkolenia Łączności.
Pierwsze praktyczne próby prototypu przeprowadzono w miejscowości Bari
w Szkocji 5 marca 1942.